«Η επαναδιαπραγμάτευση μπορεί να πάρει πολλές μορφές όπως είναι η επέκταση του χρόνου των δανείων και η μείωση των επιτοκίων. Εκείνο που πρέπει να κάνουμε και νομίζω ότι γίνεται ήδη είναι να πετύχουμε τους στόχους που έχουν τεθεί και δημιουργούν τις προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν την επανασυζήτηση για το δημόσιο χρέος» δήλωσε ο κ. Σάλλας στους δημοσιογράφους και δεν απέκλεισε νεότερο «κούρεμα» του χρέους. «Το κούρεμα βέβαια εναπόκειται στις ξένες κυβερνήσεις και τα ευρωπαϊκά όργανα» είπε. Ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς εξέφρασε την άποψη ότι στην Ελλάδα οι τράπεζες παραμένουν ισχυρές, σε ερώτηση εάν κινδυνεύουν οι καταθέσεις.
Πρότεινε μάλιστα πως για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους θα βοηθούσε η μεταφορά στο ESM του δανείου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ώστε να μην υπολογίζεται στο δημόσιο χρέος, η αναδιάρθρωση του επίσημου χρέους που κατέχουν οι χώρες, με περιορισμένη μείωση των επιτοκίων και η χρονική επέκταση των χρεολυσίων και η ανανέωση (roll over) των ομολόγων ύψους 10 δισεκ. ευρώ που κατέχουν οι Κεντρικές Τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης, καθώς και τα ομόλογα που κατέχει απευθείας η ΕΚΤ, με παράλληλη επιστροφή των κερδών που έχουν πραγματοποιήσει τόσο αυτές, όσο και οι χώρες, από επιτόκια των ελληνικών ομολόγων.
«Στόχος είναι να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε συνθήκες ισχυρών κλάδων και ισχυρών μονάδων που θα μπορέσουν να εξάγουν, να υποκαταστήσουν προϊόντα εισαγόμενα στην αγορά και να δούμε σε υγιέστερη βάση την ελληνική οικονομία» τόνισε ο τραπεζίτης μιλώντας για τη ρευστότητα στην αγορά. Ξεκαθάρισε πως η Τράπεζα Πειραιώς δεν ενδιαφέρεται για την εξαγορά του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου λέγοντας ότι «έχουμε εξαντλήσει τις πρωτοβουλίες που είχαμε στα πλαίσια των εξαγορών. Δεν θα εκδηλώσουμε άλλο ενδιαφέρον».
Είπε επίσης ότι είναι ανάγκη να ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα στον αγροτικό τομέα και να ενισχυθούν ο πρωτογενής τομέας και τα αγροτικά προϊόντα. «Είμαστε τραπεζικό σύστημα κοντά στον αγροτικό κόσμο»
Ακολουθεί η ομιλία του προέδρου της Τράπεζας Πειραιώς, στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορειου Ελλάδος:
Κυρίες και Κύριοι,
Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται, από πλευράς εικόνας και προσδοκιών, στο καλύτερο σημείο της τελευταίας 5ετίας. Δεν έχει ξεπεράσει την κρίση, ωστόσο, η επικράτηση του ρεαλισμού στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης δημιουργεί μια πολύ θετικότερη εικόνα για την χώρα. Δημιουργεί την εικόνα μιας χώρας με συνέπεια, αποφασιστικότητα, ικανή να αλλάξει, και πράγματι αλλάζει, το αρνητικό κλίμα που υπήρχε για αυτήν τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν επίσης, οι πρώτες ενδείξεις για σταθεροποίηση της οικονομίας. Απομένουν όμως ακόμα πολλά να γίνουν για την ουσιαστική αναστροφή της οικονομικής πορείας.
Όπως γνωρίζετε, για να αναστραφεί η οικονομική κατάσταση στη χώρα μας χρειάζεται οριστικά να τεθούν υπό έλεγχο το εξωτερικό ισοζύγιο και τα δημοσιονομικά ελλείμματα. Το εξωτερικό ισοζύγιο έχει βελτιωθεί θεαματικά τα τελευταία χρόνια. Το έλλειμμα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών από €25,8 δις το 2009 περιορίστηκε σε €6,5 δις το 2012 και του εμπορικού ισοζυγίου από €30,8 δις σε €19,6 δις. Παράλληλα, γίνεται σοβαρή προσπάθεια για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος με σοβαρές ενδείξεις ότι θα επιτευχθεί ήδη από φέτος πρωτογενές πλεόνασμα.
Παρά τη θετική αυτή εξέλιξη, ένα σοβαρό εμπόδιο παραμένει: η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους, το οποίο ανέρχεται σήμερα στο
156,9% % του ΑΕΠ (€303,9 δις). Το υψηλό αυτό ποσοστό κάνει σχεδόν απαγορευτική την κάλυψη της ετήσιας εξυπηρέτησης του χρέους (τόκους και λήξεις δανείων) από τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού. Συνεπώς, αποτελεί σοβαρό εμπόδιο σε κάθε σχεδιασμό για ανάπτυξη ιδιαίτερα στο χώρο της εσωτερικής αγοράς, καθώς η βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών επιτυγχάνεται μέσω της μεταφοράς πόρων από την ιδιωτική οικονομία ανατροφοδοτώντας έτσι την ύφεση και την ανεργία.
Εφόσον, λοιπόν, η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους δεν μπορεί ή δεν είναι οικονομικά ορθό και κοινωνικά αποδεκτό, λόγω της ύφεσης, να διασφαλισθεί μέσω μιας ουσιαστικής αύξησης εσόδων από φορολογία ή δεν αρκεί ο εξορθολογισμός των δημοσίων δαπανών, η μόνη εναλλακτική πρόταση που απομένει είναι αυτή της «αναδιαπραγμάτευσης» του δημόσιου χρέους θεσμικά, όταν και όπως πρέπει, αξιοποιώντας τις προβλεπόμενες στο τελευταίο μνημόνιο ρήτρες για τη ρύθμιση του, σε συνάρτηση με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων.
Η χώρα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι κρίσιμων αποφάσεων και ενεργειών που θα καθορίσουν το μέλλον της. Και στην προκειμένη περίπτωση πρέπει νομίζω να αποκτήσουμε «ηθικά ερείσματα» και οικονομικά επιχειρήματα για να διεκδικήσουμε αυτά που κατά κάποιο τρόπο δικαιούμαστε. Οι συνθήκες που θα το επιτρέψουν, ήδη διαμορφώνονται.
Ένα πρώτο επιχείρημα είναι σχετικό με τον τρόπο που πραγματοποιήθηκε η ελάφρυνση του δημόσιου χρέους. Η διαγραφή των χρεών, το γνωστό PSI, έγινε τελικά με τρόπο που στοίχησε στους μετόχους των 4 συστημικών ελληνικών τραπεζών κάπου €28 δις, ενώ την ίδια στιγμή το δημόσιο, οι Έλληνες φορολογούμενοι δηλαδή, δανείζονταν ίδιου ύψους ποσό για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες μέσω του ΤΧΣ. Αντίστοιχη διαγραφή έγινε και στις υπόλοιπες ελληνικές τράπεζες και Ταμεία, με αποτέλεσμα το συνολικό ύψος να ξεπεράσει τα €50 δις, ποσό που σήμερα καλείται το Δημόσιο να το ξαναβάλει, αποκομίζοντας έτσι ελάχιστα οφέλη για τους φορολογούμενους από το περίφημο PSI. Αυτό δηλαδή που στην πραγματικότητα έγινε ήταν μια τεράστια διαγραφή της περιουσίας των μετόχων χωρίς αντίστοιχη ωφέλεια για τον έλληνα φορολογούμενο. Για να πιάσει λοιπόν τόπο αυτή η διαγραφή χρέους, και να γίνει πραγματικά υπέρ των φορολογουμένων, θα πρέπει η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών να μην επιβαρύνει το δημόσιο χρέος, αλλά το ESM (European Stability Mechanism).
Ένα δεύτερο επιχείρημα είναι αυτό των αστοχιών των προγραμμάτων προσαρμογής, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν ευρέως συζητηθεί από έγκριτους ακαδημαϊκούς και ερευνητικά ινστιτούτα και που, μόλις πρόσφατα, αναγνωρίσθηκαν κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο από το ίδιο το ΔΝΤ.
Με βάση μια σειρά ανάλογων τεκμηριωμένων επιχειρημάτων και εφόσον η πορεία υλοποίησης του συμφωνημένου προγράμματος και των μακροοικονομικών μεγεθών εξελιχθεί ομαλά θα πρέπει, και πιστεύω ότι η κυβέρνηση ήδη κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, να επαναδιατυπωθεί η δομή και αρχιτεκτονική εξυπηρέτησης του χρέους, έτσι ώστε να αφήνει περιθώριο αναπτυξιακών δαπανών που θα οδηγούν και στην απόλυτη ασφάλεια εξυπηρέτησης του.
Τι θα βοηθούσε αυτή την κατεύθυνση:
- η μεταφορά στο ESM του δανείου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ώστε να μην υπολογίζεται στο δημόσιο χρέος
- η αναδιάρθρωση του επίσημου χρέους που κατέχουν οι χώρες, με περιορισμένη μείωση των επιτοκίων και η χρονική επέκταση των χρεολυσίων
- η ανανέωση (roll over) των ομολόγων ύψους €10 δισεκ. που κατέχουν οι Κεντρικές Τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης, καθώς και τα ομόλογα που κατέχει απευθείας η ΕΚΤ, με παράλληλη επιστροφή των κερδών που έχουν πραγματοποιήσει τόσο αυτές, όσο και οι χώρες, από επιτόκια των ελληνικών ομολόγων.
Πέραν όμως των παραπάνω, θα πρέπει να πείσουμε την Τρόϊκα να επιτρέψει αναπτυξιακό χειρισμό των προβλεπόμενων πρωτογενών πλεονασμάτων. Στην τελευταία έκθεσή της η Τρόικα προβλέπει τη δημιουργία υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων ύψους έως και 4,5% με την υποχρέωση όλα να προορίζονται για την εξυπηρέτηση του χρέους. Πιστεύω ότι αυτό είναι λάθος. Κατά την άποψη μου μέρος μόνο αυτών θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για την εξυπηρέτηση του χρέους και τα υπόλοιπα σε χρηματοδότηση έργων.
Πρέπει λοιπόν να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις εξεύρεσης πόρων από την πλευρά του Δημοσίου ώστε να γίνει απόλυτα εφικτή η εξυπηρέτηση του Χρέους και ταυτόχρονα δυνατή η προοπτική ουσιαστικής ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Κυρίες και Κύριοι,
Η διαφαινόμενη βελτίωση της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας, εφόσον επιβεβαιωθεί ως τάση, θα συμβάλει στην διαμόρφωση ευνοϊκού κλίματος στην αγορά και θα διαμορφώσει συνθήκες κινητικότητας των εγχώριων τουλάχιστον συντελεστών παραγωγής. Εκτιμάται ότι μετά τον Σεπτέμβριο θα υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις περί επίτευξης του στόχου αυτού, οπότε αναμένεται να εκδηλωθούν τα θετικά αυτά αποτελέσματα στην αγορά.
Η θετική πορεία των μακροοικονομικών μεγεθών το τελευταίο τρίμηνο ενισχύεται και από τέσσερεις τομείς της οικονομίας στους οποίους σειρά από διεργασίες είναι σε εξέλιξη ή έχουν ήδη ολοκληρωθεί. Ειδικότερα, πρόκειται για:
- Την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος που ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Η σημασία αυτού του παράγοντα για την διοχέτευση ρευστότητας στην οικονομία έγκειται, όχι μόνο στην ΑΜΚ αυτή καθαυτή, αλλά και στις δυνατότητες που δημιουργούνται με τις αυξήσεις ΜΚ οι οποίες επιτρέπουν στις Τράπεζες να αναζητήσουν, αναβαθμισμένες πλέον, κεφάλαια από τις διεθνείς αγορές.
- Την επανέναρξη των εργασιών κατασκευής των μεγάλων οδικών αξόνων που θα πρέπει να προσλάβουν εντατικούς ρυθμούς και έκταση ώστε να ενεργοποιήσουν την οικονομική ζωή στην περιφέρεια. Εκτιμάται ότι η κατασκευή των οδικών αξόνων μπορεί να δημιουργήσει άμεσα 25.000 θέσεις εργασίας και μερικές ακόμη χιλιάδες εμμέσως και να προσθέσουν 0,5% τουλάχιστον στο ΑΕΠ. Στο σημείο αυτό πρέπει να πω ότι τόσο το τραπεζικό σύστημα όσο και η κυβέρνηση οφείλουν να δράσουν με μεγαλύτερη ταχύτητα.
- Την αυξητική πορεία των τουριστικών δραστηριοτήτων, καθώς σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, τα μεγέθη και τα έσοδα από τον τουρισμό θα είναι φέτος σημαντικά βελτιωμένα. Η ποσοτική μεγέθυνση η οποία αναμένεται αυτή τη χρονιά δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη σταδιακή διαφοροποίηση των υπηρεσιών και την αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος.
- Την επιτυχή υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Οι διαδικασίες υλοποίησης του προγράμματος που είναι σε εξέλιξη θα πρέπει να είναι καλά σχεδιασμένες, ώστε να καταλήξουν θετικά και χωρίς καθυστερήσεις. Ανάλογα θα πρέπει να προωθηθούν οι διαγωνιστικές διαδικασίες για την παραχώρηση της εκμετάλλευσης παραγωγικών υποδομών, όπως λιμάνια, αεροδρόμια, μαρίνες, ακίνητα κ.α., τα οποία πέρα από την ενίσχυση των εσόδων του Δημοσίου, θα προκαλέσουν νέες επενδύσεις και θέσεις εργασίας με πολλαπλασιαστικά οικονομικά οφέλη σε όλη την ελληνική επικράτεια. Η επιτυχημένη παρουσία της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά , η συμφωνία για τη ΔΕΣΦΑ και η διαφαινόμενη συμφωνία για τον αγωγό φυσικού αερίου ΤΑΡ, αποτελούν απτές αποδείξεις των δυνατοτήτων αποτελεσματικής αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας προς όφελος της εθνικής οικονομίας.
Στους τομείς αυτούς θα πρέπει να επιμείνει η οικονομική πολιτική καθώς έχουν αναδειχθεί από τις εξελίξεις σε μοτέρ επανεκκίνησης της οικονομίας. Από τη δυναμική τους θα εξαρτηθεί η ροή κεφαλαίων μονιμότερου χαρακτήρα στην οικονομία από το εξωτερικό (από ιδιώτες, τράπεζες και ευρωπαϊκά ταμεία), η σταδιακή ομαλοποίηση των μηχανισμών ανάπτυξης νέων ιδιωτικών επενδύσεων, τόσο από τη πλευρά των φορέων/επενδυτών όσο και από την πλευρά της χρηματοδότησης ( τραπεζικό σύστημα) και, ασφαλώς , η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και εισοδημάτων.
Παράλληλα, για να ενεργοποιηθούν βαθμιαία οι ιδιωτικές επενδύσεις – μετά και τη σημαντική βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας – θα μπορούσαν να αναπτυχθούν κλαδικές πολιτικές σε επιλεγμένους τομείς με συγκεκριμένα αναπτυξιακά κριτήρια, όπως η διαθεσιμότητα εγχώριων φυσικών πόρων (πρωτογενής τομέας), η παραγωγή ενδιάμεσων προϊόντων, ο εξαγωγικός χαρακτήρας των δραστηριοτήτων, η παραγωγή έρευνας και τεχνολογίας, κ.α. και στους κλάδους αυτούς να κατευθυνθούν κατά προτεραιότητα οι πόροι από τα διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα (ΕΣΠΑ, κλπ).
Ένας τομέας ιδιαίτερου ενδιαφέροντος είναι αυτός της αγροτικής οικονομίας. Από την εμπειρία που αποκτούμε μετά την απορρόφηση της πρώην ΑΤΕ, μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως ο τομέας αυτός έχει τεράστια περιθώρια ανάπτυξης, αύξησης των εξαγωγών, ενίσχυσης της μεταποιητικής βιομηχανίας και στήριξης του αγροτικού εισοδήματος. Στα πλαίσια της αγροτικής πίστης, καταρτίσαμε και υλοποιούμε σταδιακά ένα θαρραλέο πρόγραμμα με στόχο την ανάδειξη της αγροτικής επιχειρηματικότητας, την αναβάθμιση του αγροτικού προϊόντος και την ενίσχυση της εξωστρέφειας. Αιχμή του δόρατος αυτής της προσπάθειας είναι η ανάπτυξη της συμβολαιακής γεωργίας και κτηνοτροφίας που εξασφαλίζει ρευστότητα στην επιχείρηση και στον αγρότη, συγκρατεί το κόστος παραγωγής σε όφελος των συμβαλλομένων και ασφαλίζει πληρέστερα την παραγωγή του αγρότη, πέρα δηλαδή εκείνης του ΕΛΓΑ .
Άλλες κλαδικές πολιτικές σε επιλεγμένες δραστηριότητες, οι οποίες θα επωμισθούν ρόλο ατμομηχανής για την ανάπτυξη άλλων δραστηριοτήτων θα μπορούσε να ήταν:
(ι) Οι ναυπηγοεπισκευαστικές δραστηριότητες σε συνδυασμό με την παροχή κινήτρων για την ανανέωση του ακτοπλοϊκού στόλου.
(ιι) Η αναθέρμανση του κλάδου της πληροφορικής τεχνολογίας με την προκήρυξη ολοκληρωμένου προγράμματος ηλεκτρονικού εκσυγχρονισμού του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
(ιιι) Η ενίσχυση των υποδομών του Εκκλησιαστικού, Περιβαλλοντικού και Ιατρικού Τουρισμού, όπου η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα παροχής υψηλού επιπέδου υπηρεσιών, με χαμηλό κόστος συγκριτικά με την Δυτική Ευρώπη ή άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής.
(ιν) Επενδύσεις στον κλάδο των διακομιστικών υπηρεσιών, των logistics ή της μεταφοράς ενέργειας που θα αναζωογονήσουν μια σειρά από εξαρτώμενες οικονομικές δραστηριότητες.
Η χρηματοδότηση επενδύσεων σε αυτούς τους κλάδους είναι δυνατόν να αντληθεί από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, από τα διαρθρωτικά ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και από το τραπεζικό σύστημα.
(v) Σε πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα θα πρέπει να κινητοποιηθούμε σε δραστηριότητες με υψηλή προστιθέμενη αξία, καθώς σε αυτές το κόστος εργασίας αποτελεί ένα μικρό και σίγουρα όχι τον καθοριστικό παράγοντα ανταγωνιστικότητας.
Ασφαλώς, η προσπάθεια ανάταξης της ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να περιορίζεται στην κρατική πολιτική. Η ευθύνη αναδιάρθρωσης και εκσυγχρονισμού της παραγωγικής βάσης είναι πρωτίστως υπόθεση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Είναι υπόθεση των επιχειρηματιών καθώς και των ελληνικών τραπεζών. Πολλοί κλάδοι μπορούν και πρέπει να αναδιαρθρωθούν με την ουσιαστική στήριξη των τραπεζών τόσο για την πραγματοποίηση συγχωνεύσεων ή ανασυγκροτήσεων, καθώς και με ρυθμίσεις των υποχρεώσεων τους με κριτήρια αγοράς. Τυφλή χρηματοδότηση μόνο με τη δικαιολογία της διατήρησης στη ζωή μιας επιχείρησης χωρίς προοπτική υποσκάπτει τα συμφέροντα του τόπου, βλάπτει μακροπρόθεσμα τα συμφέροντα των εργαζομένων και στερεί πόρους από άλλες παραγωγικές δραστηριότητες και επενδυτικές ανάγκες.
Κυρίες και Κύριοι,
Όταν ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονταν σε πλεονεκτική θέση έναντι πολλών άλλων ξένων τραπεζών. Είχαν εδραιώσει την παρουσία τους στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, είχαν μηδενική σχεδόν έκθεση στα λεγόμενα «τοξικά ομόλογα», παρουσίαζαν βασικό δείκτη κεφαλαιακής
επάρκειας άνω του 8%, όταν ο μέσος δείκτης στις Ευρωπαϊκές και Αμερικανικές Τράπεζες δεν ξεπερνούσε το 5%-6% και ο δείκτης μόχλευσης ήταν μόνο στο 10, όταν στην Ευρώπη ήταν πάνω από 40.
Ακόμη και σήμερα η μόχλευση του τραπεζικού μας συστήματος παραμένει ιδιαίτερα χαμηλή. Μόλις 8-10 φορές (ενεργητικό προς κεφάλαια), όταν στην Ολλανδία είναι 21 και τη Γερμανία 20 φορές. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι τα δάνεια του ιδιωτικού τομέα ανέρχονται στην Ελλάδα στο 120% του ΑΕΠ όταν στην Ολλανδία είναι 250% .
Δεν επιχειρώ να ωραιοποιήσω την εικόνα του τραπεζικού μας συστήματος. Είχε και έχει διαρθρωτικές αδυναμίες τις οποίες συνεχώς διορθώνουμε. Παρ’ όλα αυτά, η απώλεια των υψηλών ratings και των φθηνών κεφαλαίων από τις αγορές, η εκροή κυρίως στο εξωτερικό κάπου 88 δις ευρώ ή το 36% περίπου των καταθέσεων την 3ετία Ιούνιος 2009 – Ιούνιος 2012, η κατακόρυφη αύξηση των NPLs εξαιτίας της κρίσης του δημόσιου χρέους και της παρατεταμένης ύφεσης, είναι λόγοι που δεν οφείλονται στο τραπεζικό σύστημα της χώρας. Ακόμη και η έρευνα της Blackrock με δυσμενείς υποθέσεις δεν αμφισβήτησε τη βιωσιμότητα των μεγαλύτερων τραπεζών του συστήματος.
Το πρόβλημα για τις τράπεζες δημιουργήθηκε με την εφαρμογή του PSI το 2011, εξαιτίας του οποίου οι ελληνικές τράπεζες ενσωμάτωσαν στα κύρια βασικά κεφάλαια τους – που ήταν €22 δις – ζημιές ύψους €38 δις, καθώς και από την επαναγορά των νέων ομολόγων από το ελληνικό δημόσιο στο τέλος του 2012, που στέρησε, με σημερινές τιμές ομολόγων, άλλα €3 δις κεφάλαια.
Ωστόσο ανεξάρτητα από τα παραπάνω, μετά τις τελευταίες αναδιαρθρώσεις και με την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών θα αποκατασταθούν οι κεφαλαιακοί δείκτες σημαντικά υψηλότερα από τα προ κρίσης επίπεδα, παρέχοντας τη δυνατότητα στις τράπεζες να επανατροφοδοτήσουν πολύ προσεκτικά και υπό προϋποθέσεις, την αγορά με ρευστότητα. Οι προϋποθέσεις έχουν να κάνουν βασικά με την ποιότητα των δανειακών αιτημάτων προς τις τράπεζες. Το παλαιό μοντέλο χρηματοδότησης της καταναλωτικής δαπάνης, για παράδειγμα, πρέπει να το ξεχάσουμε.
Κατά συνέπεια, και ανεξάρτητα του ιδιωτικού ή όχι χαρακτήρα των τραπεζών, η ανακεφαλαιοποίηση μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την αποκατάσταση του ρόλου των τραπεζών σε συνάρτηση με την πορεία επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων, τη βιωσιμότητα του χρέους, τα μεγάλα επενδυτικά έργα και κυρίως την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ιδιωτικής οικονομίας.
Το νέο τραπεζικό τοπίο σαν απόρροια της συντελούμενης αναδιάρθρωσης του τραπεζικού συστήματος θα είναι μεν πολύ πιο συγκεντρωμένο, αλλά ταυτόχρονα πολύ πιο ανταγωνιστικό. Θα έχει μικρότερο αριθμό τραπεζών, αλλά θα λειτουργεί με χαμηλότερα κόστη, λόγω των συγχωνεύσεων και του φθηνότερου funding, προς όφελος των πελατών τους και της Εθνικής Οικονομίας. Η πορεία των τραπεζών θα καθορίζεται πλέον από την ευχέρεια τους να παρέχουν σύγχρονες, ολοκληρωμένες και υψηλής ποιότητας λύσεις στην πελατεία, αφού στο επίκεντρο του ανταγωνισμού τους θα είναι οι πιο φερέγγυες και συγχρόνως πιο απαιτητικές ομάδες πελατών.
Στην Τράπεζα Πειραιώς προετοιμαζόμαστε για την επόμενη ημέρα. Οι επιχειρηματικές κινήσεις ολοκληρώθηκαν, όπως σχεδόν τις σχεδιάζαμε από καιρό. Αποκτήσαμε επαρκές μέγεθος και πολύ μεγαλύτερη παρουσία στην ελληνική αγορά, ενώ προχωρήσαμε στην ανακεφαλαιοποίηση έχοντας διασφαλίσει από νωρίς τη διατήρηση του ιδιωτικού χαρακτήρα της Τράπεζας με στόχο να την ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο με ελληνικά και, κυρίως, με διεθνή ιδιωτικά κεφάλαια, όπως και το επιτύχαμε, ώστε να ανταποκριθούμε καλύτερα στις ανάγκες για σύγχρονες τραπεζικές υπηρεσίες προς την πελατεία μας.
