Η ενεργειακή αποδοτικότητα αποτελεί σήμερα κεντρική παράμετρο που απασχολεί τη βιομηχανία υπολογιστών. Οι ενεργειακές ανάγκες της παγκόσμιας υπολογιστικής υποδομής είναι υπεύθυνες για το 2% των εκπομπών αερίων ρύπων.
Επιπλέον, σε μικρές φορητές συσκευές, όπως τα κινητά, η βελτιωμένη ενεργειακή αποδοτικότητα μεταφράζεται σε αύξηση αυτονομίας. Σε συστήματα εντελώς διαφορετικής κλίμακας, τους υπερυπολογιστές, η κατανάλωση ισχύος είναι ο βασικός ανασταλτικός παράγοντας για την κατασκευή ακόμα ισχυρότερων συστημάτων.
Παρόλο που το λογισμικό και οι υπολογιστές σχεδιάζονται ώστε να μας παρέχουν ακριβείς απαντήσεις στα προβλήματα που τους θέτουμε, η απόλυτη ορθότητα δεν είναι πάντα αναγκαία. Πολλές εφαρμογές των οποίων το αποτέλεσμα αφορά τις ανθρώπινες αισθήσεις (εικόνα, video, ήχος), εφαρμογές προσομοίωσης φυσικών φαινομένων, ή εφαρμογές που είναι από τη φύση τους “αυτοθεραπευόμενες” μπορούν να καταλήξουν σε αποτελέσματα καλής ποιότητας ακόμα και αν τμήματα των υπολογισμών τους εκτελεστούν προσεγγιστικά (“στο περίπου”) ή ακόμα και καθόλου. Βασιζόμενη σε αυτή την παρατήρηση, η ερευνητική ομάδα του “Κένταυρος” ανέπτυξε την υποδομή που επιτρέπει στους προγραμματιστές να αναπτύσσουν εφαρμογές με τέτοιο τρόπο ώστε ο τελικός χρήστης να μπορεί εύκολα να μειώσει τις απαιτήσεις ενέργειας για την εκτέλεσή τους, θυσιάζοντας την ποιότητα των αποτελεσμάτων εντός ορίων που θεωρεί αποδεκτά.
