Έδειξε πως η είδηση της παροχής επιδομάτων σε άτομα που δεν αντιμετώπιζαν κάποια αναπηρία, επηρέασε αρνητικά κατά 60,6 % για τα μέτρα που λαμβάνει η πολιτεία υπέρ των ατόμων με αναπηρία ενώ το 59,6% των αναπηρικών κινημάτων δεν επηρεάστηκε αρνητικά.
Για το ποιος ευθύνεται για τα αναπηρικά επιδόματα που δόθηκαν σε άτομα που δεν είχαν αναπηρία το 57,3% υποστηρίζει κρατική ανεπάρκεια, το 17,8 οι γιατροί που έδιναν γνωμάτευση, 14,4% οι υπηρεσίες που έχουν την ευθύνη έκδοσης των γνωματεύσεων το 12,1% οι πολιτικοί προϊστάμενοί τους και το 7,7% οι πολίτες που αιτούνταν τη χορήγηση του επιδόματος. Επιπλέον
- Το 93,2% εκτιμά ότι οι πολιτικές κοινωνικής ένταξης για τα άτομα με αναπηρία είναι ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ως τέτοιες πρέπει να προωθούνται.
- Το 96,4% των ερωτώμενων συμφωνεί με τη διαπίστωση ότι, για μια οικογένεια με άτομο με αναπηρία, το κόστος διαβίωσης είναι πολύ μεγαλύτερο και περιμένει από την Πολιτεία να καλύψει αυτό το πρόσθετο κόστος.
- Το 92,4% διαφωνεί με τις μειώσεις μισθών και αναπηρικών συντάξεων και το 88,8% διαφωνεί με τη διακοπή του ΕΚΑΣ σε ΑμεΑ κάτω των 65 ετών.
Μερικά από τα συμπεράσματα είναι η εξάλειψη του κοινωνικού στίγματος της αναπηρίας. Παρατηρήθηκε πρόοδος σε συγκεκριμένες συνθήκες ζωής των ατόμων με αναπηρία κατά την τελευταία δεκαετία. Σε σχέση με το παρελθόν, έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στη δυνατότητα των ατόμων με αναπηρία να κάνουν χρήση των νέων τεχνολογιών και του (63,6%) και να έχουν πρόσβαση στην ενημέρωση/ πληροφόρηση (55,6%).
Ωστόσο σοβαρή είναι η υποχώρηση των πόρων διαβίωσης των ατόμων με αναπηρία εξαιτίας της κρίσης . Η ραγδαία επιδείνωση της ποιότητας ζωής των ατόμων με αναπηρία αφορά στους πόρους διαβίωσης και, κυρίως, στο εισόδημα, συμπεριλαμβανομένων των επιδομάτων και των αναπηρικών συντάξεων ( εκτιμά το 74,1% των ερωτώμενων), στην πρόσβαση στην απασχόληση (59,1%), στην υποστήριξη που προσέφερε η πρόνοια στις οικογένειες των ατόμων με αναπηρία (53,7%), καθώς και στην πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας (50,8%). Με άλλα λόγια, η πρόοδος που σημειώθηκε τα προηγούμενα χρόνια ως προς την κοινωνική ένταξη των ατόμων με αναπηρία κινδυνεύει να ανασταλεί εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που χειροτέρεψε τη ζωή των Ατόμων με Αναπηρία τα τελευταία 3 χρόνια (58,8%) δημιουργώντας ανυπέρβλητες οικονομικές δυσκολίες στις οικογένειες (96,5%) διότι οι πολιτικές της κυβέρνησης που προάγουν την ισότητα και τη διαφορετικότητα στη χώρα μας θεωρούνται λιγότερο σημαντικές και έχουν μικρότερη χρηματοδότηση, όπως εκτιμά το 82% των ερωτώμενων που διαφωνεί με αυτήν την εξέλιξη.
Μπορεί να παρατηρείτε υποχώρηση του κοινωνικού αποκλεισμού, όχι όμως και εξάλειψη των διακρίσεων εις βάρος των ατόμων με αναπηρία.
Στο επίπεδο των διακρίσεων σε βάρος των ΑμεΑ, οι οποίες είναι ακόμη διαδεδομένες στην χώρα μας – σύμφωνα με το 79,4% των ερωτώμενων – και εκδηλώνονται κυρίως στην αναζήτηση εργασίας και στην πρόσβαση σε δημόσιους κοινόχρηστους χώρους έχει σημειωθεί, επίσης, κάποια μεταβολή: σε ανάλογη έρευνα που είχε διεξάγει η Κάπα Research το 2003, η πλειοψηφία των ερωτώμενων εκτιμούσε ότι τα άτομα με αναπηρία ζούσαν στο περιθώριο της κοινωνίας, δηλαδή η έκταση του κοινωνικού αποκλεισμού εθεωρείτο πολύ μεγαλύτερη.
Αναλυτικά η έρευνα θα παρουσιαστεί από στέλεχος της kaparesearch το απόγευμα σε γνωστό ξενοδοεχείο της Θεσσαλονίκης
