Ο γιατρός και συγγραφέας Κώστας Παναγιώτου παρουσιάζει στις 19 Μαϊου στο αμφιθέατρο του ΝΙΜΙΤΣ στις 7 το απόγευμα το βιβλίο του « Δεν υπάρχει μοράβια για τις σκουριές της ψυχής».
Πρόκειται για ένα κείμενο πυκνό από στοχασμούς (1000 στον αριθμό) που δημιουργούν μια πολυσύνθετη πυξίδα στους ωκεανούς των ψυχών.
Ο συγγραφέας λέει: Επτά χρόνια πέρασαν από εκείνο το βροχερό βράδυ, που ξεκίνησε αυτή η πνευματική περι- πέτεια, το πλάτος της οποίας, τότε, ούτε καν είχα διανοηθεί. Δεν ήταν δυνατόν να προβλέψω ότι αυτό, που στην αρχή έμοιαζε μ’ ένα παιχνίδι κατάθεσης ετερογενών ψυχικών ερεθισμάτων, θα εξελισ- σόταν σε μία ακατάπαυστη ροή στοχασμών κι ότι θα ήμουν υποχρεωμένος, στο δεύτερο αυτό βιβλίο να περιορίσω, αισθητά, τον όγκο των σκέψεων που συσσωρευόταν, καταιγιστικά, μετά την έκδοση του πρώτου. Πράγματι, το πρώτο βιβλίο («Στυφοί Λεμο- νανθοί», εκδόσεις Λιβάνη, 2010) περιείχε 600 στοχασμούς, αφορισμούς και σκώμματα και όταν ήταν στο τυπογραφείο είχα θεωρήσει πως δεν υπήρχε τίποτε άλλο να κατατεθεί από πλευ- ράς μου, διακατεχόμενος από ένα φυσιολογικό, για εκείνη τη στιγμή, αίσθημα κορεσμού. Πίστευα, με άλλα λόγια, πως οι δαίμονες είχαν σιγήσει δια παντός… Δεν είχα όμως υπολογίσει σωστά… Το …κουτί της Πανδώρας είχε ανοίξει αμετά- κλητα και τους πρώτους εκείνους στοχασμούς ακολούθησαν άλλοι 2.200…
Σεβόμενος τις αντοχές του αναγνώστη απο- φάσισα να μην τους συμπεριλάβω όλους σ’ αυτό το νέο μου βιβλίο, καθώς το ευρύ αναγνωστικό κοινό δεν είναι συνηθισμένο στο ιδιαίτερο αυτό είδος γραφής. Με την συμβολή της επιμελήτριας μου επιλέ- ξαμε αυτούς τους στοχασμούς, που κατά τη γνώμη μας υπερείχαν και περιορίσαμε τον αριθμό τους περίπου στους 1.000. Τους παραδίδω με την ελπίδα πως όσοι θα μπουν στον κόπο να τους διαβάσουν θα σταθούν με την επιείκεια και τη συγχωρητική διάθεση που αρμόζει σε ευαίσθητους και σκεπτόμενους ανα- γνώστες, απέναντι σε ένα πνεύμα τρικυμισμένο… …σε ένα πνεύμα που στοχάζεται ελεύθερα και ανυστερόβουλα και γι’ αυτό, πολλές φορές, αιρετικά… …σε ένα πνεύμα πεπεισμένο, πως στις ώρες των αναπολήσεων δεν θα αράξει, πλέον, στο υπήνεμο λιμάνι που τόσες φορές λαχτάρησε, αναρριχώμενο τα σκοτεινά, υπαρξιακά του γκρεμια.
Μοράβια ονομάζεται η βαφή που χρησιμοποιείται για τα ύφαλα του πλοίου.
