Η ομάδα “Ληνός” καταθέτει τη δική της πρόταση με την επιλογή ενός έργου που αναδεικνύει το σήμερα, κοντοστέκεται στην καθημερινότητα, γελάει, παρατηρεί και διαφοροποιείται,. Μια εξωγήινη από άλλο πλανήτη που αγνοεί συμβάσεις και κανόνες έρχεται στη Γη με συγκεκριμένη αποστολή.
Στην πορεία όμως όλα ανατρέπονται. Στο “Όμορφο Λευκό” διαγράφεται η φθίνουσα πορεία της εποχής και οι εκπτώσεις στις ανθρώπινες σχέσεις, εντούτοις με ανορθόδοξο, πολλές φορές “εξωγήινο” χιούμορ. Στο παγωμένο κενό, στο λευκό τοπίο του κόσμου που είναι ο δικός μας κόσμος, ο σύγχρονος τρόπος ζωής τρεκλίζει ως σκιά του εαυτού του.
“Στον κόσμο αυτό όπου ζούμε όλοι εμείς η – κυριολεκτικά – εξ ουρανού ηρωίδα του έργου αναρωτιέται αν χρειάζεται να μακιγιαριστεί ένας άνθρωπος για να τον αγαπήσουν… Δεν θα ήταν υπερβολή αν χαρακτηρίζαμε το “Όμορφο Λευκό” ένα έργο “επίκαιρο όσο ποτέ” κατά τη συνήθη διατύπωση. Κι όμως το συναίσθημα αυτό ήταν διάχυτο και κατέλαβε τα μέλη της θεατρικής ομάδας όσο περνούσε ο καιρός. Από πρόβα σε πρόβα όλο και κάτι καινούργιο εμφανιζόταν στην πολιτική σκηνή, κάτι παιζόταν στο παρασκήνιο, κάτι που μας οδηγούσε διαρκώς να αλλάζουμε ρόλους και διάθεση ως πολίτες, ως καταναλωτές, ως εργαζόμενοι ή μη, ως ψηφοφόροι – και τι περίεργο – να περιγράφονται όλα αυτά με θεατρικούς όρους. Η κλιμάκωση στην πλοκή ωστόσο είναι γεμάτη ζεστά συναισθήματα, ανατρέπει το παγωμένο τοπίο του “Όμορφου Λευκού” και προτρέπει… “αναφέρουν μεταξύ άλλων στην ανακοίνωσή τους.
| 6,7,8 Νοεμβρίου | Θέατρο ΑΝΕΤΟΝ, Παρασκευοπούλου 42 | |
| Συντελεστές: Θεατρική Ομάδα “Ληνός” Προσαρμογή-σκηνοθεσία: Βαγγέλης Καϊμακάμης Μουσική-πρωτότυπη σύνθεση ειδικά γραμμένη για το έργο: Γιώργος Μπινιχάκης | Σκηνικά -Μάσκες: Λουκάς Δαγδιλέλης Εικαστική επιμέλεια σκηνικών:Ιλόνα Τσομάκου Κοστούμια: θεατρική ομάδα “Ληνός” Περούκες: Τοξότης, Πολίχνη Φωτισμός: Λάζαρος Παναγιωτίδης | |
Θεατρική Ομάδα “Ληνός” των εργαζομένων του Γενικού Νοσοκομείου “Γ. Παπανικολάου”Η Θεατρική Ομάδα του νοσοκομείου μας συνεχίζει την πορεία της με συνέπεια από το 1991. Συνθέτει την εκφραστική ανάγκη ανθρώπων του ίδιου εργασιακού χώρου με διαφορετική ιδιότητα και αποτελεί τόπο συνάντησης και αφορμή ώσμωσης χαρακτήρων και εμπειριών. Κοινό σημείο αναφοράς η διάθεση υπέρβασης της φθοροποιού καθημερινότητας μας σ’ έναν χώρο φύσει αναλωτικό, όπως το νοσοκομείο. |
||
