Ενα νέο ντοκιμαντέρ ωστόσο, το οποίο προβλήθηκε στη γαλλική τηλεόραση, παρουσιάζει μία πιο σκοτεινή πλευρά της γαλλίδας σχεδιάστριας. Ντοκουμέντα, τα οποία βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, επιβεβαιώνουν όλους όσοι έχουν κατά καιρούς υποστηρίξει ότι η Κοκό Σανέλ ήταν κατάσκοπος των ναζί.
Το γαλλικό ντοκιμαντέρ, με τον τίτλο «Η σκιά μίας αμφιβολίας» (L’Ombre d’un Doute), το οποίο προβλήθηκε από το τρίτο κανάλι της γαλλικής τηλεόρασης, είναι αφιερωμένο γενικά στον ρόλο των γάλλων καλλιτεχνών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ανάμεσα στα πολύ γνωστά ονόματα που ακούγονται είναι της Εντίτ Πιάφ, του Μορίς Σεβαλιέ και του γάλλου συγγραφέα και σκηνοθέτη Σάσα Γκιτρί. Ενώ όμως η δραστηριότητα αυτών παραμένει ασαφής (αν και δεν αμφισβητείται ότι η Πιάφ αποδέχθηκε δύο προτάσεις των ναζί να τραγουδήσει για τους γάλλους κρατούμενους στη Γερμανία), η σχέση τής Σανέλ με την Αμπβερ, τη γερμανική Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών του Χίτλερ, φαίνεται πως είναι πλέον αδιαμφισβήτητη.
Η Σανέλ, υποστηρίζει ο ιστορικός και παρουσιαστής του ντοκιμαντέρ Φρανκ Φεράν, επέστρεψε στο Παρίσι αμέσως μετά τη συντριβή του γαλλικού Στρατού το ’40. Εγκαταστάθηκε στο ξενοδοχείο «Ritz», όπου στεγάζονταν επίσης τα κεντρικά γραφεία των γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Γαλλία. Σε εκείνη την περίοδο εντοπίζεται χρονικά και η έναρξη της ερωτικής της σχέσης με τον βαρόνο Χανς Γκίντερ φον Ντίνκλαζ, ακόλουθο της γερμανικής πρεσβείας και ανώτατο αξιωματούχο της Γκεστάπο.
Δεδομένων των «καλών σχέσεών της με τους Γερμανούς», η Σανέλ επιχείρησε να εκμεταλλευτεί τους ναζιστικούς νόμους που απαγόρευαν στους Εβραίους να έχουν δικές τους επιχειρήσεις, προκειμένου να πάρει πίσω το περίφημο άρωμα Chanel No 5 – το 1924 είχε πουλήσει την επιχείρηση στην εβραϊκή οικογένεια Ουερθέιμερ. Δεν τα κατάφερε όμως, καθώς η οικογένεια είχε ήδη πουλήσει το μερίδιό της σε άλλον επιχειρηματία (που δεν ήταν Εβραίος), στην αρχή της γερμανικής κατοχής στη Γαλλία.
Το πιο συγκλονιστικό στοιχείο ωστόσο του ντοκιμαντέρ είναι ένα έγγραφο, το οποίο κρατούνταν στα αρχεία του γαλλικού υπουργείο Αμυνας και το οποίο αποδεικνύει ότι η Σανέλ εργαζόταν για λογαριασμό των ναζί. Ως πράκτορας μάλιστα έφερε τον αριθμό F-7124 και την κωδική ονομασία Ουεστμίνστερ – μία αναφορά στη σχέση της με τον δούκα του Ουεστμίνστερ.
Με αυτήν τη ιδιότητα εστάλη επίσης στη Μαδρίτη το 1943, προκειμένου να συναντήσει βρετανούς αξιωματούχους και να τους προτείνει ανακωχή με τη Γερμανία. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, τον οποίο η Σανέλ είχε γνωρίσει μέσω του δούκα του Ουεστμίνστερ, δεν απάντησε ποτέ στην προσφορά, υποστηρίζει ο βιογράφος της Ανρί Ζιντέλ. «Ηταν απίστευτα μεγαλομανής, αλλά και αφελής – υπογραμμίζει ο Ζιντέλ – ώστε να πιστεύει ότι θα μπορούσε να αλλάξει τη γνώμη του Τσόρτσιλ».
