Κάθε κράτος μέλος έχει το δικαίωμα να ορίσει ως επίσημη μια γλώσσα ή διάλεκτο εντός της Ε.Ε. Αν και η αγγλική γλώσσα είναι η δημοφιλέστερη στην Ευρώπη και αποτελεί την επίσημη γλώσσα τριών κρατών μελών, μονάχα η Βρετανία την έχει νομικά επιλέξει στις Βρυξέλλες. Η Ιρλανδία επέλεξε τη γαελική διάλεκτο, ενώ η Μάλτα επέλεξε τα μαλτέζικα.
«Η αγγλική είναι η επίσημη γλώσσα μας διότι είχε οριστεί από τη Βρετανία. Εάν δεν έχουμε πλέον τη Βρετανία στους κόλπους μας, δεν θα έχουμε τα αγγλικά» δήλωσε η κ. Χούμπνερ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου σχετικά με τις νομικές επιπτώσεις της απόφασης των Βρετανών να αποχωρήσουν από την Ε.Ε.
Τα αγγλικά θα μπορούσαν να παραμείνουν ως γλώσσα εργασίας, ακόμα κι αν δεν είναι μεταξύ των επίσημων γλωσσών, επισήμανε η κ. Χούμπνερ προσθέτοντας ότι προκειμένου να διατηρηθεί ως επίσημη γλώσσα θα πρέπει να συμφωνήσουν όλα τα κράτη μέλη.
Εναλλακτικά, οι κανονισμοί θα μπορούσαν να τροποποιηθούν με στόχο να επιτραπεί στις χώρες να έχουν περισσότερες από μία επίσημες γλώσσες, πρότεινε η κ. Χούμπνερ.
Τα γαλλικά ήταν η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν κατά κόρον στους ευρωπαϊκούς θεσμούς έως τη δεκαετία του 1990, όταν οι ισορροπίες άλλαξαν με την ένταξη της Σουηδίας, της Φινλανδίας και της Αυστρίας, αλλά και με την προσχώρηση χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης που υιοθέτησαν τα αγγλικά ως δεύτερη επίσημη γλώσσα τους.
Τα έγγραφα της Ε.Ε. και τα νομικά έγγραφα μεταφράζονται και στις 24 επίσημες γλώσσες της Ε.Ε
