Από την άλλη μεριά, οι χώρες που πρωτοπορούν παγκοσμίως, κρινόμενες με όρους διεθνούς ανταγωνιστικότητας, είναι: το Χονγκ – Κονγκ (1ο), οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (2ες) και η Σιγκαπούρη (3η), χώρες οι οποίες εδώ και πολλά χρόνια μονοπωλούν τις τρεις πρώτες θέσεις, με κάποιες εναλλαγές.
Ελληνική Οικονομία
• Στον τομέα της «Οικονομικής Αποδοτικότητας» η κατάταξη της χώρας μας επιδεινώθηκε κατά δέκα (10) θέσεις και από την 48η το 2010, βρίσκεται πλέον στην 58η, δηλαδή στην προτελευταία θέση της παγκόσμιας κατάταξης, τη χειρότερη θέση που είχε ποτέ από το 1999, ξεπερνώντας μόνον τη Βενεζουέλα.
• Στον τομέα της «Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας» η Ελλάδα απώλεσε δύο (2) θέσεις και από την 54η το 2010, βρίσκεται πλέον στην 56η, δηλαδή τέταρτη από το τέλος, ευρισκόμενη σε καλύτερη θέση από την Αργεντινή, τη Βενεζουέλα και την Ουκρανία.
• Στον τομέα της «Επιχειρηματικής Αποτελεσματικότητας» η θέση της χώρας μας επιδεινώθηκε κατά οκτώ (8) θέσεις και από την 45η το 2010 βρίσκεται πλέον στην 53η για το 2011, ευρισκόμενη σε καλύτερη θέση από τις Ρωσία, Ουκρανία, Σλοβενία, Βουλγαρία, Βενεζουέλα και Κροατία.
• Στον τομέα των «Υποδομών», η κατάταξη της Ελλάδας βελτιώθηκε κατά μία (1) θέση, καταλαμβάνοντας πλέον την 32η θέση, από την 33η που κατείχε το 2010.
Η πτώση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας αποτελεί φυσιολογικό επακόλουθο και εξηγείται λόγω της δημοσιονομικής προσαρμογής, της εφαρμογής των όρων του μνημονίου και της απουσίας ουσιαστικών μέτρων για την ανάπτυξη της χώρας. Τα μακροοικονομικά στοιχεία της χώρας, οι επιμέρους οικονομικοί δείκτες και οι σχετικές προβλέψεις για την εξέλιξή τους κατατάσσουν πλέον τη χώρα μας στις τέσσερις τελευταίες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης.
Οι πέντε κύριες προκλήσεις για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας είναι:
• Ταχεία προώθηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για τη μείωση των δαπανών του δημόσιου τομέα, ούτως ώστε να διευκολυνθεί η χώρα στην προσπάθειά της για έξοδο από την οικονομική κρίση.
• Μείωση της γραφειοκρατίας που αφορά την επιχειρηματικότητα.
• Εξορθολογισμός του φορολογικού συστήματος, με στόχο τη μείωση της φοροδιαφυγής.
• Ενίσχυση της ρευστότητας των επιχειρήσεων.
• Πάταξη των φαινομένων διαφθοράς στον δημόσιο τομέα.
Στοιχεία ΙΟΒΕ
