«Αρνούμαι να πιστέψω πως ένα κυρίαρχο κράτος λειτούργησε κατόπιν υποδείξεων ξένων κυβερνήσεων, «θάβοντας» στην κυριολεξία ένα ιστορικό γεγονός που σημάδεψε ανεξίτηλα τη μοίρα του Ελληνισμού της Ανατολής.
Η μη συμπερίληψη της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο στο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο που κατετέθη στη Βουλή συνιστά ξεκάθαρα μια δεύτερη Γενοκτονία για όλους τους Έλληνες και εκθέτει ανεπανόρθωτα τους συντάκτες του.
Ασφαλώς το Ολοκαύτωμα των Εβραίων είναι μια πραγματικότητα, ένα τραγικό γεγονός που καταδικάζεται από όλη την ανθρωπότητα.
Δεν μπορούμε, όμως, δεν μας επιτρέπεται, εμείς οι Έλληνες να διαγράφουμε αβασάνιστα από την ιστορική μνήμη το Ολοκαύτωμα του δικού μας προσφυγικού λαού, των Ελλήνων που σφαγιάστηκαν, στο όνομα της εθνικής ολοκλήρωσης της γειτονικής χώρας. Υπάρχουν κόκκινες γραμμές.
Ελπίζω και εύχομαι αυτοί οι ελληνόφωνοι που κατέθεσαν αυτή την παρωδία προς ψήφιση στη Βουλή, να αλλάξουν το σχετικό άρθρο 2 και να συμπεριλάβουν τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, οι βουλευτές που θα κληθούν να το ψηφίσουν, θα είναι υπόλογοι απέναντι στην ιστορία, απέναντι στις μνήμες των χιλιάδων νεκρών και εν τέλει, απέναντι στη συνείδηση τους…»
