Μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο,επικρατησε σοβαρός πολιτικός προβληματισμός ο οποίος και προκάλεσε την αναγκαιότητα στις ηγεσίες των Ευρωπαίων τότε πολιτικών, την συσπείρωση των κρατών,της Ευρώπης σε ομόσπονδη ή συνομόσπονδοη ενότητα. Πρόθεση η μείωση των Εθνικών φραγμών,αναμεσα στους λαούς, ώστε να απελευθερωθεί η διακίνηση των πολιτών, των κεφαλαίων και των υπηρεσιών.Θεωρηθηκε ως επαρκές ιδεολογικό κίνητρο, για την δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να εξασφαλισθεί η συναίνεση των λαών της.
Στη συνέχεια διαμορφώθηκε η εμπορική και οικονομική συσπείρωση δίχως τον αναγκαίο συντονισμό οικονομικής πολιτικής Η αβλεψία αυτή ,σκόπιμη η μη,υπηρξε κορυφαίο στρατηγικό ατόπημα για την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση
Ακολούθησε στενότερη νομισματική συσπείρωση με την ολοκλήρωση της Ευρωζώνης και του κοινού Ευρωπαϊκού νομίσματος.
Η οικονομική κρίση το 2008 ως απόρροια της Αμερικανικής χρυσόσκονης, εμβάθυνε την κρίση στο Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.Αποτελεσμα υπήρξε να ενισχύονται συνεχώς οι τράπεζες προκειμένου να μη καταρρεύσουν, Ασφαλώς σε βάρος του κρατικού ταμείου και υπόλογους τους πολίτες
Τα τελευταία χρόνια επανέρχεται στον ορίζοντα η ανά τους αιώνες παρουσιαζόμενη κατά καιρούς Γερμανική αλαζονεία,με την επιβολή σκληρής κοινωνικής αλλά κυρίως δημοσιονομικής πολιτικής. Επιβάλει εκ νέου την κυριαρχία της, με αιχμή του δόρατος πλέον το οικονομικό της μοντέλο. Οι βιομηχανίες της π.χ. Siemens ή VW και άλλες με την γνωστή τους συμπεριφορά στην παγκόσμια αγορά. , Τα πληθωρικά της δε πλεονάσματα, δημιουργούν την βεβαιότητα στην παγκοσμιοποιημένη κοινότητα, προς τα που μεθοδεύει να οδηγήσει η Γερμανία, την Ευρωπαϊκή οικογένεια/
Είναι πλέον ιδιαίτερα αναγκαίο, η Ελλάδα να προβληματισθεί για την περαιτέρω πορεία της.
Εξετάζοντας την ιστορία της Ευρώπης θα πρέπει να την αναδείξουμε, μέσα από αυτή, χωρίς ιστορικά να την στρεβλώσουμε. . Κίνδυνος να προκύψει μια νέα οικονομική κρίση στην παγκοσμιοποιημένη κοινότητα είναι πλέον υπαρκτός.Ειναι καιρός να αντιμετωπίσουμε με περισσότερη υπευθυνότητα και την πολιτική ζωή της χώρας μας.
Χρειάζεται να κυριαρχήσει μία καινούρια ιδέα, που θα πηγάζει από έναν ισχυρό θεσμό. Ενώ η πολιτισμική και δημιουργική πεμπτουσία της θα πηγάζει από το ίδιο το Έθνος και την ιστορία του. Το ξεχωριστό πολιτιστικό καθώς και πολιτισμικό παρελθόν της Ελληνιστικής σχολής, έχει αφήσει την βαριά της κληρονομιά στην οποία βασιζόμενη οι νεοέλληνες αντλούμε δυνάμεις για το σήμερα. Αυτή η δύναμη ,γνώσης και σεβασμού του παρελθόντος με παράλληλη δυναμική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη της οικονομίας, μπορεί να βοηθήσει την Ελλάδα να αναγεννηθεί και να στεριώσει την αξιοπιστία της,στην σύγχρονη, πολυδύναμη και πολυποίκιλη διεθνή κοινότητα.
Ο Ελληνικός πολιτισμός όταν διαμόρφωνε την πρώτη πνευματική αναγέννηση του πανανθρώπινου στάτους, οδηγούσε τον άνθρωπο στις σημερινές του κατακτησεις.Η ορθολογική αξιοποίηση αυτής της ιστορικής ταυτότητας από τον σύγχρονο έλληνα πολίτη ,δύναται ν΄ανανεωσει αξιόπιστα το κοινωνικό του προφίλ στην παγκόσμια κοινότητα
Θα μπορούσε συγχρόνως να είναι η όποια θρησκευτική αντίληψη των κατοίκων της, δίχως τις ακρότητές τους. Ο θεσμός «θρησκεία» καλύπτει στην χώρα μας μία ευμεγέθη και ισχυρά δυναμική της κοινωνίας μας. Είτε μέλη-οπαδοί της Χριστιανικής, Εβραϊκής, Μουσουλμανικής ή οποιασδήποτε άλλης θρησκευτικής πίστης, δεν παύουν να είναι αξιόπιστοι έλληνες πολίτες. Το συντριπτικό ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας πιστεύει και προσεύχεται σταθερά στην Ανατολική Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη. Έχει δε επιβληθεί ως Ελληνορθόδοξος Χριστιανικός πολιτισμός σε ένα μεγάλο ποσοστό της παγκόσμιας χριστιανικής οικογένειας που αριθμεί περισσότερα από πεντακόσια εκατομμύρια ψυχές.
Η ανάπτυξη ιδιαίτερα θερμών διαθρησκευτικών σχέσεων, με όλους αυτούς τους χριστιανικούς λαούς, θα μπορούσε να προσφέρει με κατάλληλους διπλωματικούς χειρισμούς , αξιόλογη πολιτική, εμπορική και ευρύτερα οικονομική συμπόρευση.
Τα επόμενα χρόνια η Ευρωπαϊκή προοπτική όπως την ζήσαμε οι έλληνες και ορθά την αποδεχθήκαμε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ως διαχρονικά εθνική πολιτική, σήμερα συνεχώς απομειώνεται.
Είναι δυστυχώς ιδιαίτερα προφανές ότι η ευρωπαϊκή ένωση τα επόμενα λίγα έτη, θα επανέλθει σε μία μοναχική και αυτοδύναμη πορεία των κρατών – εθνών της. Από την ίδρυση της ευρωπαϊκής ένωσης και την προσδοκώμενη αναγκαιότητα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης διεφάνει καθαρά ότι τα κράτη-έθνη αυτής δεν θα αποδέχοντο την κοινή πορεία ως ομόσπονδες ή συνομόσπονδες ενότητες,φυσικά λόγω της διαφορετικής εθνοτικής κουλτούρας
[ Β Μέρος ]
Οι εθνοτικές ταυτότητες – και όχι εθνικιστικές – των κρατών μελών της ευρωπαϊκής συνένωσης, υπήρξαν και υπάρχουν ως πλέον ισχυρές συνιστώσες οποιασδήποτε περαιτέρω μη αποδεκτής συνταγματικής συνένωσης των κρατών – μελών. Έτσι απορρίπτεται το προ δεκαετίας εγχείρημα διαμόρφωσης ενιαίου συντάγματος, αρχικά από Γαλλία και Ολλανδία. Στη συνέχεια η περαιτέρω προώθησή του ήταν άνευ λόγου.
Με τα σημερινά δεδομένα προκύπτει ωςι μαθηματικά βέβαιο ότι σε ανάλογη εξέλιξη της ευρωπαϊκής ένωσης πρώτα η χώρα μας θα βρεθεί απομονωμένη από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Η Ελλάδα μετά από αυτή την διαφαινόμενη προοπτική προκειμένου ν’ αποφύγει δυσάρεστες εξελίξεις, θα πρέπει να πορευθεί ,όπως αρχικά αποτυπώθηκε, στηριζόμενη σε ισχυρές θεσμικές ενότητες που διαθέτει,τις οποίες είναι υποχρέωση της να υποστηρίζει.
Παράλληλα με την αναγκαιότητα σεβασμού των θεσμών, είναι αναγκαίο ως Έλληνες πολίτες να..επαναφέρουμε την πολιτισμική και πολιτιστική κουλτούρα η όποια χαρακτήριζε την ελληνική φύση. Κουλτούρα η οποία εκλείπει σήμερα από μεγάλο ποσοστό του νεανικού πληθυσμού.
Τα τελευταία χρόνια επιβλήθηκαν από την ηγεσία της ευρωπαϊκής επιτροπής σκληρότατοι όροι δημοσιονομικής προσαρμογής εις τα κράτη – μέλη. [Αποκλειστικό αποτέλεσμα αυτού του μέτρου υπήρξε η υπερβολική μας παρέμβαση στις ζωές των ανθρώπων]. Η φράση, πέραν του γεγονότος ότι ο γράφων την αποδέχεται πλήρως, υπήρξε ένα σοβαρό ακρωνύμιο σε πρόσφατη ομιλία στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ. Η πολιτική αυτή οδηγεί τους λαούς κυρίως της νότιας Ευρώπης στην απόλυτη φτώχεια.Ετσι αναγκάζεται και ταυτίζεται η Κομισιόν με την σκληρή πολιτική της Γερμανίας.Ενω η ίδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή αδιαφορεί με την φούσκα των τραπεζών της χώρας αυτής. Συγχρόνως η Κομισιόν επιτρέπει, πέραν των κανονισμών της, να συγκεντρώνει η Γερμανία, τεράστια δημοσιονομικά πλεονάσματα, επιβαρύνουσα την οικονομία των αδυνάτων κρατών.
Τα τελευταία χρόνια, προέκυψε και το προσφυγικό – μεταναστευτικό. Το θέμα αυτό ως πυρηνική βόμβα, είναι έτοιμο να εκραγεί στην Ευρώπη. Χώρες όπως η Αυστρία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία, κλείνουν τα σύνορα τους για τους πρόσφυγες – μετανάστες, δημιουργώντας ασφυξία και στην μετακίνηση των ευρωπαίων πολιτών. Ανάλογα και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θέτουν σε περιορισμό την συνθήκη Σένγκεν. Μία συνθήκη που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της ύπαρξης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης!
Αποτέλεσμα των προηγούμενων πολιτικών είναι η αύξηση του ευρωσκεπτικισμού στην Γηραιά μας Ήπειρο. Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες επανέρχονται στα παραδοσιακά λάθη, της Ευρώπης του προηγούμενου αιώνα. Επιβεβαιώνοντας έτσι δυστυχώς πρώην Αμερικανό Υπουργό Αμύνης ο οποίος ομιλούσε απαξιωτικά για «Παλαιά Ευρώπη»
Ακροδεξιά αλλά και ακραία αριστερά σχήματα αυξάνουν τον πληθυσμιακό τους όγκο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Και οι δύο αυτές ενότητες προτάσσουν την ιδεοληψία τους έναντι του ρεαλισμού. Και οι δύο σπρώχνουν τους λαούς τους σε ακραίες συνθήκες ζωής. Και οι δύο οδηγούν με φασίζουσα νοοτροπία, τα κράτη-μέλη τους στα άκρα. Είναι φανερό πλέον ότι, ευρύτερα λαθεμένη πολιτική σήμερα, οδηγεί την ευρωπαϊκή ένωση σε σοβαρή περιπέτεια.. Η μεταστροφή πλέον του φιλειρηνικού προσανατολισμού της Ευρώπης είναι προ των πυλών. Η προοπτική διάλυσης όχι μόνο από συγκεκριμένους κύκλους δεν αποκλείεται αλλά ίσως και από κάποιους ισχυρούς, δικούς της παίκτες, κοντόφθαλμά αντιμετωπίζοντας το μέλλον, προσπαθούν γρηγορότερα να το επιβάλουν.
Η Βρετανία οδηγήθηκε με δημοψήφισμα στην έξοδο. Το Brexit πιθανότατα θα επιταχύνει τις συνθήκες Grexit και όχι μόνο. Η Γαλλία με το ακροδεξιό κόμμα της Lepen οδηγεί ανάλογα την χώρα της. Η Γερμανία για δικούς της λόγους κάνει ανέφικτους ίσως υπόγειους συμβιβασμούς με την Τουρκία του Ερντογάν. Το AfD ως ευρωσκεπτιστικό κόμμα συνεχώς ισχυροποιείται. Η Ιταλία υπερχρεωμένη προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Η Ισπανία συνεχίζει τις εξώσεις εκ των κατοικιών των πολιτών της. Ανάλογα η Πορτογαλίακαι η Ελλάδα.
Ο ευρωπαίος πολιτικός Μάριο Μοντι πρόσφατα δήλωνε «η Ε.Ε. διέρχεται μία κρίση που οδηγεί εμένα και αρκετούς ακόμα να σκεφτούν, για πρώτη φορά πως κινούμαστε προς τη διάλυσή της». Προσπαθεί μαζί με τον πρόεδρο της Κομισιόν Γιούνκερ να κρατήσουν όρθια την Ευρώπη. Θα τα καταφέρουν? Είναι ιδιαίτερα δύσκολο ένας αντικειμενικός αναλυτής να απαντήσει θετικά!!
Πρώτο τους μέλημα, να κρατήσουν την Ελλάδα στο εύρο. Φαντάζει ιδιαίτερα δύσκολο και τούτο διότι, εκτός των εσωτερικών μας ανακολουθιών, φαντάζει πλέον ότι αργά η γρήγορα, ως πραγματική η έξοδος της χώρας μας. Η πιθανότητα δε επικράτησης του ντόμινο εξόδου και άλλων χωρών είναι εφικτή. Ακολουθεί φυσικά η διάλυση της ίδιας της Ευρωπαϊκής ένωσης. Ίσως κάποιοι επιδιώκουν κάτι τέτοιο. Δυστυχώς αυτοί είναι και οι ισχυροί. Αλίμονο για το μέλλον της Ευρώπης εάν αυτά τα μεμονωμένα άτομα ισχυρών κυβερνήσεων επικρατήσουν.
Φύλακες της Ευρώπης Γρηγορείτε!!!
«Οι καιροί ου μενετοί»
