Είναι γνωστό πως περισσότερο από μια δεκαετία από την εμφάνιση του Διαδικτύου σε οργανισμούς ειδήσεων και ειδησεογραφικά μέσα, η δημοσιογραφία και οι δημοσιογράφοι εξακολουθούν να έρχονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες των νέων μέσων ενημέρωσης. Αυτή η νέα πλατφόρμα προσέγγισης του κοινού αποτελεί πλέον μέρος συλλογής και επεξεργασίας ειδήσεων. Η εμφάνιση και η παραμονή των νέων μέσων ενημέρωσης θέτει μια σειρά από νέα ερωτήματα σχετικά με τις πρακτικές, την ηθική και τη δεοντολογία της δημοσιογραφίας. Η εμφάνιση του δημοσιογράφου-πολίτη παρουσιάζει με τη σειρά της μια σειρά από ζητήματα αλλά και ευκαιρίες. Από τη μια πλευρά έχουμε την «παραδοσιακή» δημοσιογραφία, ριζωμένη στα «παλιά» Mέσα Eνημέρωσης και από την άλλη εμφανίζονται νέες αντιλήψεις, προσδοκίες και πιέσεις της ψηφιακής δημοσιογραφίας σε ένα ολοένα και πιο διασυνδεδεμένο σύστημα των Mέσων Eνημέρωσης.
Η μείξη των χαρακτηριστικών των παλαιών και νέων μέσων είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για θεωρίες σχετικά με τις επιπτώσεις των σημερινών «ψηφιακών» Mέσων Eνημέρωσης. Η αναζήτηση της αποτελεσματικότητας, η παραμετροποίηση, η χειραγώγηση, η μείωση κόστους και ο προσανατολισμός προς τον πολίτη είναι ορισμένα από τα καίρια ζητήματα ενδιαφέροντος και διερεύνησης.
Μέσα από τα νέα Mέσα Eνημέρωσης, η ικανότητα των πολιτών να συμμετέχουν ενεργά, παραδείγματος χάριν σε πολιτικά θέματα, είναι σημαντική για την αποτελεσματική λειτουργία της δημοκρατίας. Ένας τρόπος, με τον οποίο οι πολίτες μπορούν να συμμετέχουν, είναι με τη μορφή έκφρασης των απόψεών τους, βοηθώντας στη διεύρυνση της αγοράς ιδεών. Ως προς το κοινό, ένα ευρύτερο φάσμα πληροφορίας και απόψεων είναι διαθέσιμα. Ωστόσο, υπάρχει πλέον και ένα ευρύτερο φάσμα πληροφορίας, στο οποίο δεν φιλτράρονται οι απόψεις του. Αυτό σηματοδοτεί μια ιστορική αλλαγή, που αγγίζει διάφορες θεωρητικές προσεγγίσεις σχετικά με το ρόλο των ατόμων στην πολιτική ζωή της κοινωνίας τους.
Τα ερωτήματα που εγείρονται είναι πολλά, ειδικά για έναν πολιτικό, που έχει περάσει από το “πεζοδρόμιο” του ρεπορτάζ: Πρέπει να μπει πλαίσιο στη δημοσιογραφία του πολίτη; Ή μήπως αγγίζουμε τα όρια της λογοκρισίας; Από την άλλη, μπορούμε εν έτη 2012 να συζητάμε για ενδεχόμενα λογοκρισίας; Ή, σε αντίθετη περίπτωση, κινδυνεύουμε να φτάσουμε – ίσως και να τα έχουμε ξεπεράσει σε κάποιες περιπτώσεις – στα όρια της παραπληροφόρησης και της καθοδηγούμενης είδησης; Προτού απαντήσει κανείς στο ένα ερώτημα, αμέσως γεννάται άλλο.
Αυτό από μόνο του δείχνει ότι έχουμε φτάσει σε ένα κομβικό, χρονικά, σημείο, που πρέπει να εκσυγχρονιστούμε και να προηγηθούμε των εξελίξεων. Ο εκσυγχρονισμός αυτή τη φορά, όμως, πρέπει να είναι αμφίδρομος και να διατηρεί – όσο γίνεται – την ισορροπία μεταξύ του πολίτη, του πολίτη – δημοσιογράφου και του δημοσιογράφου.
