Το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Ταχτσή χαρακτηρίστηκε από την κριτική ως αριστουργηματικό, κομβικό, επικό, μυθικό, ένα επίτευγμα της μεταπολεμικής λογοτεχνίας, το σημαντικότερο μυθιστόρημα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ο ίδιος ο συγγραφέας το χαρακτηρίζει «μια σύγχρονη ελληνική (ιλαρο)τραγωδία», προσθέτοντας ότι «εκφράζει και θα εκφράζει για πολύ καιρό ακόμα τον ψυχισμό του Έλληνα». Δεν είχε άδικο.
Μέσα από τις προσωπικές ιστορίες της Εκάβης και της Νίνας που η μοίρα ένωσε τους δρόμους τους χρωματίζεται ο καθρέφτης της νεοελληνικής κοινωνίας με όλες τις αντιφάσεις της. Αγωνίες, βάσανα, αγώνας για επιβίωση, πάθη, ψέματα και απογοητεύσεις, μικροί και μεγάλοι καημοί, όνειρα για μια καλύτερη ζωή, γάμοι και θάνατοι, μνήμες και περασμένα μεγαλεία. Αλλά και αγάπη κι όλη η ομορφιά της ζωής όπως τη βίωσαν οι δυο αυτές γυναίκες, χρωματίζουν με χιούμορ και τρυφερότητα την Ελλάδα από την αρχή του αιώνα μέχρι την Κατοχή και τον Εμφύλιο.
Όπως σημειώνει ο Θανάσης Παπαγεωργίου: «“Το τρίτο στεφάνι” δεν καταδεικνύει την Ελλάδα που πέρασε μέσα από ιστορικά γεγονότα ή ντοκουμέντα. Είναι οι άνθρωποι που έχτισαν την ιστορία, εκείνοι που με τον τρόπο της σκέψης και της ζωής διαμόρφωσαν τις συνθήκες της πνευματικής της ανάπτυξης. Επειδή μία χώρα οργανώνει τη ζωή της και πορεύεται έτσι όπως θέλει ο λαός της, γιατί αυτός είναι η χώρα. Κι αν αυτός ο λαός άγεται και φέρεται από τις πολιτικές συνθήκες, δεν παύει να την διαμορφώνει».
Στο ρόλο της Εκάβης η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου στην πρώτη της συνεργασία με το ΚΘΒΕ.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Η δυσκολία τού να μετατρέψεις σε θεατρικό έργο ένα μυθιστόρημα, αποδεικνύεται περίτρανα στην περίπτωση του «Τρίτου στεφανιού». Όταν μάλιστα αυτό το πεζό έχει θεωρηθεί ένα από τα καλύτερα της εποχής του, αντιλαμβάνεται κανείς την ευθύνη που επωμίζεται ο διασκευαστής, που, μετατρέποντάς το σε θεατρικό, πρέπει να φανεί αντάξιος της επιτυχίας του και να αποδείξει ότι σωστά ανέλαβε το δύσκολο έργο του διασκευαστή. Το παρελθόν του θεατρικού έργου, με τη δεδηλωμένη επιτυχία του, αποδεικνύει ότι τόσο ο Σταμάτης Φασουλής όσο και ο Θανάσης Νιάρχος, πέτυχαν απόλυτα τον στόχο τους, αφού το πρώτο ανέβασμα του έργου συνοδεύτηκε από μια τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία. Ένα δεύτερο, λοιπόν, ανέβασμα της ίδια διασκευής σε χρεώνει με την υποχρέωση να ανταποκριθείς στην περίλαμπρη φήμη που συνοδεύει το έργο. Τόσο σε ό,τι αφορά το ίδιο το μυθιστόρημα, όσο και σε ό,τι αφορά το θεατρικό. Αυτά τα δύο, μαζί με το ότι πάνω απ’ όλα βρίσκεται όλος ο μύθος για τον Κώστα Ταχτσή, με την ταραγμένη, πολυποίκιλη και ιδιαίτερα έντονη ζωή του, δημιουργούν μια τεράστια ευθύνη σ’ εκείνον που θα αποφασίσει να ασχοληθεί με ένα καινούργιο ανέβασμα.
Μου είναι πάντα ιδιαίτερα ερεθιστικό όταν έχω να αντιμετωπίσω ένα έργο που ξεφεύγει από τις κλασικές θεατρικές δομές και αναζητά λύσεις για να μπορέσει να παρασταθεί. Δεν είχα την τύχη να δω την πρώτη παράσταση και έτσι περπατώντας σε παρθένο έδαφος προσπάθησα να ανακαλύψω τρόπους, μεθόδους και λύσεις. Ευτυχώς συναντήθηκα με άξιους συντελεστές, αξιότατους καλλιτέχνες, άξιο τεχνικό προσωπικό, αλλά κυρίως με ένα θέατρο που πίστεψε σοβαρά σ’ αυτό που αποφάσισε να κάνει. Από κει και πέρα μένουν τα συνηθισμένα που λέγονται σ’ αυτά τα σημειώματα, διάφορες ευχαριστίες προς όλες τις κατευθύνσεις, ελπίδες και ευχές για μια καλή πορεία. Αλλά ας τα αποφύγουμε αυτά.
Θα ήθελα να σταθώ στην αναγκαιότητα της εποχής για τέτοια έργα μέσα στα οποία καθρεφτιζόμαστε. Στο «Τρίτο στεφάνι», ακούσια φαντάζομαι, αλλά επιτακτικά, δεν παρελαύνει μόνο η ιστορία αυτής της δύσμοιρης πατρίδας που περνά διαρκώς δια πυρός και σιδήρου στην προσπάθειά της να ανταπεξέλθει στα προβλήματα που δημιούργησαν οι ανώμαλες πολιτικές περίοδοι που πέρασε και περνάει μέσα στις τελευταίες δεκαετίες (μήπως εκατονταετίες;…). Δεν προβάλλονται ηθογραφικά διάφορες εποχές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για να καταδειχτούν καθημερινές συνθήκες ή πολιτισμικές φάσεις. Αυτό που βασανιστικά δηλώνεται συνεχώς είναι η αντιφατικότητα αυτού του λαού, η δυσκολία να του απομονώσεις ένα-δύο βασικά στοιχεία για να τον περιγράψεις, αυτή η απίστευτη μίξη των πιο ακραίων συναισθημάτων μέσα στο ίδιο πρόσωπο. Αυτός ο λαός είναι που παρελαύνει μέσα στο ‘Στεφάνι’ και αυτό είναι το ακριβότερο πετράδι αυτού του έργου. Αυτά είναι και τα στοιχεία πάνω στα οποία στηρίχτηκε όλη η παράσταση, αυτό είναι και το ερέθισμα εκείνο που με κάνει να ασχολούμαι με τα ‘καμώματα’ αυτού του λαού, με τις υπέροχες στιγμές του και τις φτηνιάρικες αντιδράσεις του. Με τα σπάνια προτερήματα και τα φριχτά ελαττώματα. Που αρνείται να δει μπροστά του, αλλά μπορεί να οραματιστεί το δυσκολότερο ‘αύριο’. Αυτά είναι που ερωτεύτηκα στην Εκάβη και τη Νίνα. Αυτά τα δύο πιο άθλια και υπέροχα πλάσματα. Που μπορεί σπάνια να συναντάς στο θέατρο, αλλά ζεις καθημερινά μαζί τους.
Θανάσης Παπαγεωργίου
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
«Το Τρίτο Στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή.
Των Σταμάτη Φασουλή και Θανάση Θ. Νιάρχου
Σκηνοθεσία- Δραματουργική επεξεργασία- Φωτισμοί: Θανάσης Παπαγεωργίου
Σκηνικά: Γιώργος Πάτσας
Κοστούμια: Λέα Κούση
Μουσική: Δημήτρης Μαραμής
Μουσική διδασκαλία: Νίκος Βουδούρης
Eικονικό περιβάλλον: Στάθης Μήτσιος
Βοηθός σκηνοθέτη: Κοραλία Τσόγκα
B’ βοηθός σκηνοθέτη: Κική Στρατάκη
Βοηθός σκηνογράφου: Δανάη Πανά
Βοηθός ενδυματολόγου: Ήρις Τσαγκαλίδου
Βοηθός φωτιστή: Τάσος Δαηλίδης
Οργάνωση παραγωγής: Φιλοθέη Ελευθεριάδου
Διανομή με αλφαβητική σειρά: Κατερίνα Αλέξη (Μαρία), Μομώ Βλάχου (Πολυξένη, Ταβλαρίδαινα), Θανάσης Δισλής (Φίλος Ντίνου, Γιατρός Ευαγγελισμού, Μπάμπης, Μπόρος), Έφη Δρόσου (Ερασμία, Φρόσω Β΄), Γιώργος Ευαγόρου (Αργύρης, Ιάσων), Ελένη Ζιάννα (Εκάβη νέα, Φίλη Νίνας, Κυρία απ’τα παλιά), Ελένη Θυμιοπούλου (Μαριέττα, Φρόσω Α΄), Θόδωρος Ιγνατιάδης (Παπαθανασίου, Νταβίκος, Θόδωρος), Γιάννης Καραμφίλης (Αραβαντινός, Πρασινομάτης, Κασσιανόπουλος, Πέτρος), Δημήτρης Κολοβός (Αντώνης), Ελισάβετ Κωνσταντινίδου (Εκάβη), Βασίλης Λέμπερος (Γιατρός Φώτη, Μαργαρίτης, Πρόεδρος δικαστηρίου, Σωτήρης), Άννα Μαντά (Ελένη, Μάρθα), Νικόλας Μαραγκόπουλος (Δημήτρης), Χρίστος Νταρακτσής (Μιχάλης, Υπάλληλος τηλεγραφείου, Ανθυπομοίραρχος, Λιμενικός, Κασιμάτης), Λίλιαν Παλάντζα (Θεία Μπέμπα, Ντόμνα, Αράπω, Ομπέρ), Βασίλης Παπαδόπουλος (Κάποιος με κόκκινο κουστούμι, Ντίνος), Χάρης Παπαδόπουλος (Φώτης, Καλαποθάκης, Λουλουδάς), Μαριάννα Πουρέγκα (Νίνα Γ΄, Νότα), Θάλεια Σκαρλάτου (Νίνα Α΄), Τζένη Σκαρλάτου (Γαλάτεια, Κατίγκω), Θόδωρος Σκούρτας (Γιάννης Λόγγος, Εισαγγελέας, Διαδηλωτής), Μάρα Τσικάρα (Φίλη Γαλάτειας, Μάνα Φώτη, Ναϊρεντίν, Γνωστή Εκάβης), Κοραλία Τσόγκα (Ιουλία Κασιμάτη, Κλειώ), Μαρία Χατζηϊωαννίδου (Νίνα Β΄), Άννη Χούρη (Βικτώρια, Νοσοκόμα, Ειρήνη).
Συμμετέχουν επίσης: Γιάννης Καράμπαμπας, Χρήστος Διαμαντούδης και οι μικροί Αχιλλέας Νεραντζής & Δημήτρης Στόκας.
Μονή Λαζαριστών, Σκηνή Σωκράτης Καραντινός
Έναρξη: 7/10/2016
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη 18:00, Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο 20:00, Κυριακή 19:00
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Για όλες τις παραγωγές του ΚΘΒΕ εισιτήρια από 5 € έως 13 €
ΤΕΤΑΡΤΗ-ΠΕΜΠΤΗ:
Γενική είσοδος: 5 €
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Από φέτος! ΝΕΕΣ ΤΙΜΕΣ
Κανονικό εισιτήριο (Θέσεις πλατείας): 10 €
Εκπτωτικό εισιτήριο: 8 € (Θέσεις εξώστη, Φοιτητικό, Άτομα άνω των 65)
Ομαδικό εισιτήριο: 7 € (για κρατήσεις άνω των 20 ατόμων)
ΣΑΒΒΑΤΟ & ΚΥΡΙΑΚΗ:
Κανονικό εισιτήριο: 13 € (Θέσεις πλατείας)
Κανονικό εισιτήριο: 10 € (Θέσεις εξώστη)
Εκπτωτικό εισιτήριο: 8 € (Φοιτητικό, Άτομα άνω των 65)
Ομαδικό εισιτήριο: 7 € (για κρατήσεις 20 ατόμων και άνω)
ΑΝΕΡΓΟΙ: (για όλες τις παραγωγές του ΚΘΒΕ) Δωρεάν
Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή. (20 θέσεις σε κάθε παράσταση για τις παραγωγές στο Βασιλικό Θέατρο, στην ΕΜΣ και στη Σκηνή Σωκράτης Καραντινός της Μονής Λαζαριστών / 10 θέσεις σε κάθε παράσταση για τις παραγωγές στο Φουαγιέ ΕΜΣ και στο Μικρό Θέατρο).
ΑΤΕΛΕΙΕΣ:
Εφόσον υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις, ισχύουν ατέλειες ΕΣΗΕΜΘ, ΕΣΗΕΑ, ΣΕΗ, Τμημάτων Θεάτρου, Δραματικών Σχολών, Σκηνοθετών.
ΑΜΕΑ: Δωρεάν
Πολύτεκνοι: 5€
Δάσκαλοι-Καθηγητές: 10€
ΏΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΑΜΕΙΩΝ:
Βασιλικό Θέατρο: Τρίτη -Κυριακή 8:30-21:30
Ταμείο Μονής Λαζαριστών : 16:30-21:30 (μόνο ημέρες παραστάσεων)
Εκδοτήριο ΚΘΒΕ Πλατείας Αριστοτέλους
Ωράριο λειτουργίας:
Δευτέρα- Τετάρτη- Σάββατο: 10:00-15:30
Τρίτη-Πέμπτη -Παρασκευή :10:00-14:00 & 17:30-21:30
ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ
Με το ΙΧ αυτοκίνητο Από το κέντρο, μέσω της οδού Λαγκαδά-Ακριτών-Δ. Σολωμού-Κολοκοτρώνη. Από το λιμάνι, μέσω της λεωφόρου Δενδροποτάμου- Ακριτών-Δ. Σολωμού-Κολοκοτρώνη
Με το αστικό λεωφορείο Λεωφορεία 18, 27, 38 και 56: Στάση «Παύλου Μελά» (οδός Λαγκαδά). Λεωφορείο 34: Στάση «Μονή Λαζαριστών» (οδός Ακριτών).
Διατίθεται το πάρκινγκ της Μονής Λαζαριστών έναντι 2 ευρώ για όλη τη διάρκεια της παράστασης.
Υπάρχει πρόσβαση για άτομα με ειδικές ανάγκες, καθώς και οι αντίστοιχες εξυπηρετήσεις.
Τηλ. κρατήσεων: 2315 200200, www.ntng.gr
