Η εικόνα, ωστόσο, που παρουσιάζει ο ευρωπαϊκός χάρτης της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, έχει ακόμη πολλές “γκρίζες ζώνες”. Για παράδειγμα, ενώ, κατά μέσο όρο, το 81% των δημόσιων υπηρεσιών στην ΕΕ παρέχεται οnline, μόλις ένα στα τρία sites δημόσιων Αρχών και οργανισμών είναι “mobile-friendly”. Παρά την εκρηκτική άνοδο της χρήσης των φορητών συσκευών και των mobile δεδομένων στην Ευρώπη – μία από τις πλέον “ώριμες” ψηφιακά αγορές του κόσμου – η πλειοψηφία των δημοσίων υπηρεσιών δεν είναι προσβάσιμη μέσω κινητών τηλεφώνων. Αυτή, ακριβώς, η έλλειψη ετοιμότητας (mobile readiness) στις υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης έχει αποδειχθεί εμπόδιο στην προσβασιμότητα από τους Ευρωπαίους πολίτες.
Την παραπάνω εικόνα σχολιάζει το “eGovernment Report 2016” της ΕΕ, η έκθεση που καταγράφει την πρόοδο των κρατών – μελών στην ενσωμάτωση των ψηφιακών τεχνολογιών στις δημόσιες υπηρεσίες. Πέρα από την υστέρηση σε τεχνολογικό επίπεδο, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των ηλεκτρονικά παρεχόμενων υπηρεσιών σαφέστατα υστερούν. Σύμφωνα με τη ευρήματα του “eGovernment Report 2016”, ο αριθμός των υπηρεσιών e-government, που χρησιμοποιούν απλές μεθόδους αναγνώρισης της ταυτότητας του χρήστη, όπως databases για την προσυμπλήρωση αιτήσεων, έχει αυξηθεί μόλις κατά 2%, αντιπροσωπεύοντας πλέον το 49% του συνόλου.
Επιπλέον, προβληματική παραμένει η εικόνα όσον αφορά το διασυνοριακό εμπόριο, καθώς πολλές από τις υπηρεσίες, που απαιτούνται για διασυνοριακές συναλλαγές, παρέχονται μόνο offline. Για την ακρίβεια, το 25% των αιτήσεων, που απαιτούνται για το διασυνοριακό εμπόριο, παρέχεται αποκλειστικά offline και η συμπλήρωση τους απαιτεί φυσική παρουσία του επιχειρηματία.
Στο μεταξύ, το “eGovernment Report 2016” αποκαλύπτει και το “κοινό μυστικό»” της ανομοιογένειας που παρουσιάζουν τα κράτη – μέλη στην ψηφιακή ετοιμότητα του Δημοσίου. Η εικόνα των επιμέρους χωρών της ΕΕ σε θέματα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης είναι παντελώς ανομοιογενής, αντανακλώντας σε μεγάλο βαθμό και το βαθμό οργάνωσης και ψηφιακού μετασχηματισμού του Δημόσιου τομέα κάθε χώρας.
Η Ελλάδα, για παράδειγμα, ανήκει στα κράτη με μέτριες επιδόσεις στον τομέα του eGovernment, με τη βαθμολογία της χώρας να υπολείπεται του μέσου κοινοτικού όρου. Το πραγματικό case study για την Ευρώπη είναι η Εσθονία, όπου, με την έκδοση ηλεκτρονικής ταυτότητας (eID) σε κάθε πολίτη, έχει πετύχει να προσφέρει σχεδόν το σύνολο των δημοσίων υπηρεσιών (το 99%) online. Ως αποτέλεσμα, οι ουρές στα νοσοκομεία έχουν μειωθεί κατά ένα τρίτο, ενώ το έργο της αστυνομίας έχει γίνει 50 φορές πιο αποτελεσματικό.
Θυμίζουμε ότι η έκθεση της ΕΕ βαθμολογεί τις υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, που παρέχει κάθε κράτος – μέλος στους πολίτες, με βάση τέσσερις επιμέρους παράγοντες: User Centricity, Transparency, Cross Border Mobility, Key Enablers. Στον πρώτο δείκτη, οι επιδόσεις της Ελλάδας βαθμολογούνται με 58 βαθμούς, όταν ο μέσος Κοινοτικός όρος είναι στους 77. Στο δεύτερο με 33, όταν η μέση Κοινοτική επίδοση είναι στο 55. Στον τρίτο, η Ελλάδα παίρνει βαθμολογία 27, με το μέσο όρο να βρίσκεται στο 55 και στον τρίτο με μόλις 13, όταν η μέση Κοινοτική επίδοση είναι 54.
